بیایید با هم روراست باشیم: روزی چند ساعت با گوشی تلفنتان سرگرم میشوید؟ چند بار صفحات اجتماعیتان را چک میکنید و چقدر با دوستان مجازیتان وقت میگذرانید؟ فکر نمیکنم شما هم مثل خیلی دیگر از هم سن و سالهایتان حاضر باشید گوشی هوشمندتان را با یک گوشی قدیمی که بالاترین امکاناتش ارسال پیامک و چند بازی پیش پا افتاده بود، عوض کنید! قبول دارید که به نسلی گوشیباز تبدیل شدهایم؟ نسلی که گوشی از دستش نمیافتد؟
دکتر ژان توئِنج (Jean Twenge)، روانشناس آمریکایی، اسم نسل ما گوشیبازها را iGen گذاشته است که شامل متولدین اواسط دههی ۱۹۹۰ به بعد میشود (همان دههی هفتادیها و هشتادیهای خودمان!). وی در کتاب معروفی با همین عنوان ما را نخستین نسلی معرفی کرده است که نوجوانیمان با عصر گوشیهای هوشمند همزمان شد؛ اما آیا میدانید که نسل ما گوشیبازها بیشتر از نسلهای قبلتان در معرض ابتلا به بیماریهای روحیـروانی قرار دارد؟ مطالعات دکتر توئنج و همکارانش نشان داده است که گوشیهای هوشمند علیرغم کاربردهای مثبتشان موجب افزایش آمار ابتلا به افسردگی و خودکشی در بین دانشآموزان شدهاند.
به گزارش مرکز تحقیقات پیو در آمریکا، آمار مالکیت گوشیهای هوشمند در اواخر سال ۲۰۱۲ (نیمهی دوم سال ۱۳۹۱) بهطور فزایندهای شتاب گرفت. این تاریخ دقیقاً مصادف بود با آغاز شیوع نرخ افسردگی و خودکشی در بین نوجوانان آمریکایی است؛ اما چرا؟ ارتباط گوشیهای هوشمند با افسردگی را چگونه میتوان توجیه کرد؟